1. Благослов. Увод. Евангелието е сила Божја која го спасува секого што верува. Во него се јавува правдата Божја од вера во вера. Гневот Божји над незнабошците.
1. Павле, слуга на Исуса Христа, повикан за апостол, избран за Благовестието Божјо,
2. кое Он уште порано го беше ветил +преку светите пророци, во светите Писма,
3. за Својот Син, по тело роден од семето Давидово,
4. посведочен како Син Божји во силата по Духот на осветувањето, преку воскресението од мртвите на Исуса Христа, нашиот Господ,
5. преку Кого добивме благодат и апостолство за послушност кон верата на сите народи во Негово име,
6. меѓу кои сте и вие, повиканите од Исуса Христа,
7. благодат и мир од Бога Отецот наш и Господа Исуса Христа на сите вас, што сте во Рим, возљубени од Бога, наречени светии.
8. Пред сè, Му благодарам на својот Бог, благовестувајќи за сите вас, оти за вашата вера се зборува по целиот свет;
9. Бог, Кому Му служам со својот дух, благовестувајќи за Неговиот Син, сведок ми е дека постојано си спомнувам за вас
10. и секогаш во молитвите свои се молам, та со Божја волја некако да ми се даде да дојдам при вас,
11. зашто копнеам да ве видам, па да ви предадам некој духовен дар за вашето зацврстување,
12. односно, кога ќе бидам меѓу вас, заедно да се утешиме преку општата вера – вашата и мојата.
13. Само не сакам, браќа, да ви биде непознато дека многупати бев на мисла да дојдам при вас, но бев попречуван дури досега, та да имам некој плод и меѓу вас, како и меѓу другите народи.
14. Задолжен сум кон Елините и варварите, кон мудрите кон неразумните.
15. Па, во колку од мене зависи, готов сум и вам во Рим да ви го проповедам Евангелието.
16. Зашто јас не се срамувам од Евангелието на Христа, бидејќи тоа е сила Божја за спасението на секој што верува, +прво на Јудеец, а потоа и на Елин.
17. Бидејќи во него се открива правдата Божја од вера во вера, како што е напишано: „Праведникот преку вера ќе живее”.
18. Оти гневот Божји се открива од небото на секоја нечесност и неправда на луѓето, кои вистината ја држат во неправда;
19. така што она, кое може да се знае за Бога, ним им е познато, бидејќи Бог тоа им го откри.
20. Оти она, што е во Него невидливо, односно вечната Негова сила и Божеството, се гледа уште од создавањето на светот, гледани според нивните созданија, па така тие немаат изговор.
21. Зашто, кога Го познаа Бога, тие не Го прославија како Бог, ниту, пак, Му благодарија, туку се заблудија во своите помисли, и нивното неразумно срце им се помрачи;
22. наречувајќи се себе мудри, тие обезумија,
23. и славата на вечниот Бог ја изменија во облик на смртен човек, на птици, на четвороножни животни и на лазачи, –
24. затоа и Бог, според желбите на срцата нивни, ги предаде на нечистотата, за да се бесчестат телата нивни во самите себе.
25. Тие ја заменија вистината Божја со лага и му се поклонија и му служеа на созданието повеќе отколку на Создателот, Кој е благословен во сите векови. Амин!
26. Затоа Бог ги предаде на срамни страсти:: жените нивни природните потреби ги заменија со противприродни;
27. и мажите исто така; оставајќи го природното зближувањсе со женскиот пол, се распалија со желби еден кон друг, и вршеа срамни работи мажи со мажи, добивајќи отплата каква што одговараше на нивната заблуда.
28. И бидејќи не се обидоа да Го имаат Бога во разумот свој, тоа Бог ги предаде на изопачен ум – да го прават она, што не прилега;
29. бидејќи исполнети со секаква неправда, блудство, лукавство, користољубивост, злоба; полни со завист, убиства, расправии, измами, лоши нарави;
30. оговарачи,клеветници,богомрасци,силеџии, фалбаџии, горди, измислувачи на зло, непослушни кон родителите,
31. неразумни,неверни,недружељубиви, непомирливи, немилостиви.
32. Тие, иако ја знаеја правдата Божја дека оние, што вршат такви дела, заслужуваат смрт, сепак не само што ги вршат, туку се благонаклони и кон оние што ги вршат.
2. Јудејците се грешници исто така како и незнабошците.
1. И така, не можеш да се изговараш, о човеку, који да си ти, оти со каков суд судиш друг, со таков се осудуваш сам, бидејќи ти, кој судиш, го правиш истото.
2. А знаеме дека Божјиот суд, навистина, паѓа врз оние, кои вршат такви работи.
3. Зар мислиш, о човеку, дека ќе го избегнеш Божјиот суд ти, кој ги осудуваш оние, што прават такви работи, какви што правиш и сам?
4. Или, пак, го презираш богатството на Божјата благост, кротост и долготрпеливост, не разбирајќи дека Божјата благост те води кон покајување?
5. Но, според твојата упорност и непокајаното срце си собираш гнев за денот на гневот, кога ќе се открие праведниот суд од Бога,
6. Кој секому ќе му даде според неговите дела:
7. живот вечен на оние, кои со трпение во добрите дела бараат слава, чест и бесмртност;
8. јарост, пак, и гнев на оние, што ѝ упорствуваат на вистината, а се покоруваат на неправдата.
9. Мака и тага на секоја душа човечка, која прави зло, а најнапред на Јудеец, потоа и на Елин.
10. Слава и чест и мир на секого, што прави добро, прво на Јудеец, а потоа и на Елин;
11. зашто Бог не гледа на лице.
12. Оние, што згрешиле без Закон, без Закон ќе загинат; а оние, што згрешиле при Закон, според Законот ќе бидат и судени,
13. бидејќи пред Бога не се праведни оние, што го слушаат Законот, а ќе бидат оправдани само оние, што го исполнуваат Законот;
14. зашто незнабошците, немајќи Закон, сами од себе вршат сè по законот; тогаш тие, иако немаат Закон, сами во себеси се закон;
15. поради тоа што делото на Законот е напишано во нивните срца, та затоа се управуваат според Законот, бидејќи нивната совест им сведочи за тоа, и нивните мисли помеѓу себе се обвинуваат или оправдуваат
16. во оној ден, кога, според моето благовестие, Бог преку Исуса Христа ќе ги суди тајните на луѓето.
17. Ете, ти се наречуваш Јудеец, и се потпираш на Законот, и со Бога се фалиш,
18. и ја знаеш волјата Негова, и повеќе разбираш што е подобро, оти се поучуваш од Законот,
19. и уверен си дека си водач на слепци, а светлината на оние, што се во мрак;
20. наставник на неразумни, учител на младежи, зашто образец на знаењето и вистината имаш во Законот.
21. Но, како тоа учиш други, а себе не учиш?
22. Ти, кој проповедаш да не се краде, а крадеш; кој велиш да не се врши прељуба, а прељубодејствуваш; ти, кој се гнасиш од идолите, а крадеш од храмот;
23. ти, кој се фалиш со Законот, а престапувајќи го Законот, Го срамотиш ли Бога?
24. Зашто поради вас името Божјо се хули меѓу незнабаошците, како што е напишано.
25. Обрезанието е навистина полезно, но ако го извршуваш Законот; ако, пак, правиш престапи против Законот, обрезанието твое станува необрезание.
26. И така, ако необрезаниот ги пази наредбите на Законот, тоа тогаш необрезанието нема ли да му се смета како обрезание?
27. И необрезаниот по тело, извршувајќи го Законот, нема ли да те осуди тебе, кој при Писмо и обрезание си престапник на Законот?
28. Оти не е оној Јудеец, кој е таков по надворешност, ниту по обрезанието, кое е надворешно, врз плотта,
29. туку оној, кој е внатрешно таков, и она обрезание, што е во срцето, по дух, а не по буква: него ќе го пофалуваат не луѓето, а Бог.
3. Сите луѓе без разлика се грешници, а ќе се оправдаат преку верата дарум.
1. Па, по што се подобри Јудејците од другите луѓе или што им помага обрезанието?
2. Предимството е големо во секој однос, а главно во тоа, што ним им е поверено словото Божјо.
3. Па што, ако некои не поверувале? Зар нивното неверување ќе ја уништи Божјата вера?
4. Никако! Да признаеме дека Бог е верен, а секој човек лажец, како што е напишано: „За да се оправдаш во зборовите Свои, и да победиш кога си во суд”.
5. Ако, пак, нашата неправда ја покажува Божјата правда, што ќе речеме тогаш? Зар Бог е несправедлив, кога се гневи? Човечки зборувам.
6. Никако! Зашто, како Бог ќе му суди на светот?
7. Оти, ако вистината Божја се возвеличува преку мојата лага за слава Негова, па зошто тогаш мене да ме судат како грешник?
8. Не бива ли тогаш да правиме зло, та да излезе на добро, како што некои хулат на нас и велат дека така учиме? Тие се справедливо осудени.
9. И така, какво предимство имаме? Никакво, оти веќе ги обвинивме, како Јудејците, така и Елините, дека се сите под грев,
10. како што е напишано: „Нема ниеден праведен,
11. нема ниеден разумен, нема кој да Го бара Бога;
12. сите се отстранија, заедно станаа негодни: нема кој да прави добро, нема ниеден”.
13. Грлото нивно – отворен гроб; со јазиците свои мамат; под јазиците нивни – змиски +отров,
14. устата нивна е полна со клетва и горчина.
15. Нозете нивни им се брзи за проливање крв;
16. пустош и маки по нивните патишта;
17. тие не го познаа патот на мирот.
18. Страв Божји нема пред очите нивни.
19. Знаеме дека она, за што зборува Законот, се однесува на оние, што се под Законот, за да се затворат устите на сите, и така целиот свет да стане виновен пред Бога,
20. зашто преку делата на Законот пред Него нема да се оправда ниедна плот; бидејќи +преку Законот се познава гревот.
21. А сега без Закон се јави Божјата правда, посведочена од Законот и Пророците.
22. Божјата правда преку верата во Исуса Христа е во сите и врз сите оние што веруваат; зашто нема разлика:
23. сите згрешија и се лишени од славата Божја.
24. Но ќе се оправдаат преку дар, со Божјата благодат, а преку откупот во Христа Исуса,
25. Кого Бог Го определи со крвта Своја да биде милостивна жртва преку верата, за да ја покаже Својата правда во опростувањето на поранешните гревови, во времето на Божјото долготрпение,
26. та да ја покаже Својата правда во сегашно време, дека е Он справедлив и дека го оправдува секого што верува во Исуса.
27. Каде е, пак, фалбата? Таа е исклучена. Според кој закон? Според оној на делата ли? Не, туку според законот на верата.
28. И така, си мислиме дека човекот се оправдува со верата, без дела според Законот.
29. Или Бог е пак само на Јудејците, а не и на незнабошците? Се разбира, и на незнабошците,
30. бидејќи еден е Бог, Кој ќе ги оправда обрезаните по вера и необрезаните преку вера.
31. И така, го нарушуваме ли Законот преку верата? Никако, туку уште го утврдуваме.
4. Оправдувањето преку вера се потврдува со примерот Авраамов и сведоштвото на Давида.
1. Па што да кажеме за нашиот отец Авраама, што добил по плот?
2. Ако Авраам се оправда со дела, тој има пофалба, но не пред Бога.
3. Оти, што вели Писмото? – „Му поверува Авраам на Бога, и тоа му се прими како оправдание.”
4. На оној што работи платата му следува не по милост, туку по долг.
5. Напротив, оному, кој што не работи, а верува во Оној, Кој го оправдува безбожникот, верата му се прима како оправдание.
6. Така и Давид го наречува оној човек блажен, кому Бог му прима оправдание без дела по
Законот, велејќи:
7. Блажени се оние, чии беззаконија се простени и чии гревови се покриени;
8. блажен е оној човек, кому Бог нема да му прими за грев!
9. Ова блаженство, пак, за обрезание ли е или за необрезание? Бидејќи велиме дека на Авраама му беше примена верата како оправдание.
10. Кога му се прими: по обрезанието или пред обрезанието? Не по обрезанието, туку пред обрезанието.
11. И знакот на обрезанието тој го доби како печат на оправдување преку верата, која ја имаше пред обрезанието, за да биде татко на сите необрезани што веруваат, та и ним да им се прими како оправдување,
12. и татко на обрезаните, но не на оние, кои обрезанието само го примиле, туку кои и врват по стапките на верата од нашиот татко Авраам, кој ја имаше пред обрезанието.
13. Бидејќи ветувањето кон Авраама или кон семето негово – да биде наследник на светот, се даде не преку Законот, туку преку оправдување со посредство на верата.
14. Ако приврзаниците на Законот се наследници, верата е обессилена, и ветувањето уништено;
15. оти Законот породува гнев; каде што, пак, нема Закон, нема ни престапување.
16. Затоа тоа е од верата, за да биде по милост, та и ветувањето да биде заздравено не само по Законот, туку и по верата за сите потомци Авраамови, кој ни е татко на сите нам
17. според напишаното: „Те поставив татко на многу народи” – пред Бога, Кому тој Му поверува, Кој ги оживува мртвите и го вика она што не е како да е.
18. Авраам, без никаква основа за надеж, поверува со надеж дека ќе стане татко на многу народи, според реченото: „Такво ќе биде твоето потомство.”
19. И откако не ослабна верата негова, тој не помисли дека телото негово е веќе умртвено, оти беше тукуречи стогодишен, и дека утробата Сарина е веќе во умртвување;
20. и во ветувањето Божјо не се посомни со неверие, туку остана тврд во верата, и Го прослави Бога,
21. наполно уверен дека Он е силен и да го изврши она, што го ветил.
22. Затоа тоа му се прими како оправдание.
23. Но, не само за него е напишано дека му се прими,
24. туку и за нас: ќе ни се прими, ако веруваме во Оној, Кој Го воскресна од мртвите Исуса Христа, нашиот Господ,
25. предаден за нашите гревови и +воскреснат за наше оправдание.
5. Чудесни работи оправдани преку верата. Гревот и смртта во светот доаѓаат преку Адама, оправдувањето и животот – преку Исуса Христа.
1. И така, бидејќи оправдани со верата, имаме мир со Бога, преку нашиот Господ, Исуса Христа,
2. преку Кого со верата добивме и пристап кон оваа благодат, во која стоиме, и се фалиме со надежта во славата Божја.
3. Но не само тоа, туку се фалиме и со маките, знаејќи, дека од маката се раѓа и трпението;
4. од трпението, пак – искуство, а од искуството – надеж;
5. надежта, пак, не посрамува, зашто љубовта Божја се излеа во нашите срца преку Духот Свети, Кој ни беше даден.
6. Оти, уште кога бевме немоќни, Христос во определено време умре за безбожниците.
7. За праведник одвај ли некој да умре; за добар, можеби, некој и да се реши да умре.
8. Но, Бог ја докажа љубовта Своја кон нас со тоа, што Христос умре за нас, уште додека бевме грешни.
9. Затоа сега, откако се оправдавме со крвта Негова, многу повеќе ќе се спасиме преку Него од гревот.
10. Оти, ако како непријатели, се помиривме со Бога преку смртта на Неговиот Син, тогаш уште повеќе ќе се спасиме преку Неговиот живот, откако сме се помириле.
11. И не само тоа, туку и се фалиме со Бога преку нашиот Господ Исуса Христа, преку Кого добивме сега помирување.
12. Затоа, како што гревот влезе во светот преку еден човек, а преку гревот – смртта, по таков начин и смртта премина на сите луѓе преку еден човек, оти сите згрешија;
13. бидејќи и пред Законот имаше грев во светот; но гревот како таков не се смета, кога нема закон.
14. Смртта, пак, царува од Адама та дури до Мојсеја и над оние што не погрешија со престапи, слични на Адамовите, кој е образ на Оној што ќе дојде.
15. Но дарот не е како престапувањето. Зашто, ако преку престапувањето на еден изумреа мнозина, тогаш Божјата благодат и дарот преку благодатта на единствениот Човек, Исуса Христа, уште повеќе преизобилно ќе се излие врз мнозина.
16. И дарот не е како гревот на еден што погрешил, зашто судењето за еден престап води кон осудување, а дарот – од многу престапи кон оправдување.
17. Бидејќи, ако со престапувањето на еден смрта царува преку едниот, тоа многу повеќе
оние, што ја примија благодатта и дарот изобилно, ќе царуваат во животот преку Единиот Исус Христос.
18. И така, како што преку престапувањето на еден човек дојде осудувањето на сите луѓе, така и преку правдата на Единиот дојде оправданието за живот на сите луѓе.
19. Оти, како што преку непослушноста на еден човек мнозина станаа грешни, така исто и преку послушноста на еден, мнозина ќе станат праведни.
20. А Законот се додаде, за да се умножи престапувањето. Каде што, пак, се умножува гревот, благодатта се јавува во голема изобилност,
21. та, како што гревот царува, предизвикувајќи смрт, така и благодатта да се зацари со правда за живот вечен, преку Исуса Христа, нашиот Господ.
6. Посветувањето и новата служба е плод на оправдување преку верата.
1. Што, пак, да речеме? Ќе останеме ли во гревот, за да се умножи благодатта? Никако!
2. Ние, кои сме умреле за гревот, како ќе живееме во него уште?
3. Зар не знаете дека сите ние што се крстивме во Исуса Христа, во Неговата смрт се
крстивме.
4. И така, ние се погребавме со Него преку крштавањето во смртта, та, како што Христос воскресна од мртвите преку славата на Отецот, така и ние да одиме во обновен живот.
5. Зашто, ако сме сраснати со Него во еднаква смрт, ќе бидеме соучесници и во воскресението;
6. знаејќи дека нашиот стар човек е распнат со Него, за да биде уништено гревовното тело, па да не бидеме веќе робови на гревот;
7. бидејќи, кој умрел, тој се ослободил од гревот.
8. А ако сме умреле со Христа, веруваме дека со Него и ќе живееме,
9. знаејќи оти Христос, откако воскресна од мртвите, нема веќе да умира: смртта нема веќе власт над Него.
10. Зашто ако умре Он, умрел еднаш за гревот, а што живее, за Бога живее.
11. Па така и вие сметајте се мртви за гревот, и живи за Бога во Христа Исуса, нашиот Господ.
12. И гревот да не царува во вашето смртно тело, за да не им се покорувате на телесните наслади;
13. и не дозволувајте вашите органи на гревот да станат орудија на неправдата, туку препуштете се на Бога како оживени од мртвите, а органите ваши да станат орудија на правдата.
14. Гревот не треба да господари над вас, оти вие не сте под Законот, туку под благодатта.
15. Па што? Да грешиме ли, бидејќи не сме под Законот, туку под благодатта? Тоа никако!
16. Не знаете ли дека, кому му се предавате како робови за послушност, робови сте му на оној, кому му се покорувате: или робови на гревот, за смрт, или – на послушност за оправдание?
17. Но благодарејќи Му на Бога, вие, иако бевте робови на гревот, од сè срце му станавте послушни на оној вид учење, на кое му се предадовте.
18. Откако се ослободивте од гревот, вие станавте робови на правдата.
19. Ви зборувам како човек, за вашата плотска слабост. Оти, како што ги предостававте членовите ваши да бидат робови на нечистотата и беззаконието за беззаконство, така и сега оставете ги членовите ваши да бидат робови на правдата за осветување.
20. Зашто, додека му бевте робови на гревот, бевте слободни од правдата.
21. А каков плод имавте тогаш? Дела, од кои сега се срамувате, бидејќи нивниот крај е смртта.
22. Но сега, кога се ослободивте од гревот и Му станавте служители на Бога, вашиот плод е
светост, а крајот – животот вечен.
23. Оти, платата, што ја дава гревот, е смрт, а дарот Божји е живот вечен во Христа Исуса, нашиот Господ.
7. Оправдување преку вера ослободува од службата на Законот и обврзува кон служба на Христа. Борбата на внатрешниот и надворешниот човек.
1. Или, пак, не знаете, браќа, бидејќи им зборувам на такви што го познаваат Законот, дека законот има власт над човекот додека е тој жив?
2. Омажената жена е поврзана преку законот со мажот, додека е тој жив: умре ли мажот, таа се ослободува од законот, кој ја сврзал со мажот.
3. Затоа, ако при жив маж се омажи таа за друг маж, ќе стане прељубница; ако, пак, умре мажот, таа е слободна од Законот, и нема да биде прељубница, кога ќе се омажи за друг човек.
4. Па така и вие, браќа мои, за Законот преку телото на Исуса Христа умревте, за да Му припаднете на Друг, Кој воскресна од мртвите, та да Му принесеме +плод на Бога.
5. Зашто, кога живеевме во телото, тогаш страстите гревовни, преку Законот, дејствуваа во органите, за да ѝ принесеме плод на смртта;
6. но сега, кога за Законот умревме, преку кого бевме сврзани, ние се ослободивме од него, за да Му служиме на Бога со обновен дух, а не според старата буква.
7. Што да речеме пак? Зар Законот е грев? Никако! Но јас го разбрав гревот преку Законот, оти и похотта не би ја познал, ако Законот не велеше: „Не похотствувај!”
8. Но гревот, поведувајќи се од заповедта, предизвика во мене секаква желба; бидејќи гревот без Закон е мртов.
9. Некогаш живеев без Закон; но кога дојде заповедта, гревот оживе.
10. Јас, пак, умрев, и се покажа дека заповедта, дадена за живот, ми послужи за смрт,
11. оти гревот, поведувајќи се по заповедта, ме измами и преку неа ме умртви.
12. Така, значи, Законот е свет, и заповедта света, справедлива и добра.
13. Па така, доброто ли за мене стана смрт? Никако! Но гревот, за да се покаже дека е грев, ми предизвикува преку доброто смрт, та преку заповедта гревот да стане премногу грешен.
14. Зашто знаеме дека Законот е духовен, а јас, пак, сум од тело, продадено на гревот.
15. А што правам, не знам; бидејќи не го вршам она, што сакам, туку она, што го мразам, тоа го правам.
16. Ако, пак, го правам она, што не го сакам, тогаш се согласувам со Законот дека е добар.
17. И така, јас веќе не го правам тоа, туку гревот, што живее во мене.
18. Јас знам дека во мене, односно во моето тело, не живее доброто; бидејќи желба за добро во мене има, но да го правам тоа, не наоѓам сили.
19. Оти не доброто, кое го сакам, го правам, туку злото. што не го сакам, го вршам.
20. А штом го вршам она, што не го сакам, не го вршам веќе јас, но гревот, кој живее во мене.
21. И така, во себеси наоѓам таков закон дека, кога сакам да го правам доброто, злото ми се наметнува.
22. Бидејќи, со својот внатрешен човек наоѓам наслада во законот Божји,
23. но во органите свои гледам друг закон, кој војува против законот на мојот ум и ме прави заробеник на гревовниот закон, кој е во моите органи.
24. Беден човек сум! Кој ќе ме избави од телото на оваа смрт?
25. Му благодарам на својот Бог преку Исуса Христа, нашиот Господ. И така, јас сам со умот свој му служам на Божјиот закон, а со телото – на гревовниот закон.
8. Оние, кои веруваат, се ослободуваат од осуда; одење по Духот; посинување; надеж во маките.
1. И сега нема никакво осудување за оние кои се во Исуса Христа и живеат не по телото, а по Духот,
2. бидејќи Законот на Духот, кој дава живот во Христа Исуса, ме ослободи од законот на гревот и на смртта.
3. Она, што Законот не можеше да го направи, бидејќи беше ослабен поради телото, го изврши Бог, испраќајќи Го Синот Свој во тело, слично на телото од гревот, и поради гревот Он го осуди гревот во телото,
4. за да се оправда Законот во нас, кои живееме не по телото, туку по Духот.
5. Оти оние, кои живеат по тело, мислат за телесното, а кои живеат по Дух – за духовното.
6. Телесното мудрување е смрт, а духовното мудрување – живот и мир;
7. бидејќи телесното мудрување е непријателство против Бога; на законот Божји тоа не му се покорува, ниту, пак, може.
8. А оние, кои живеат по телото, не можат да Му угодат на Бога.
9. Вие живеете не по тело, туку по дух, само тогаш ако Духот Божји живее во вас. Ако, пак, некој нема Дух Христов, тој не е Негов.
10. Ако е, пак, Христос во вас, телото е мртво за грев, а духот живее поради правдата.
11. Но ако Духот на Оној, Кој Го воскресна од мртвите Исуса, живее во вас, тоа Оној, Кој Го воскресна Христа од мртвите, ќе ги оживотвори и вашите смртни тела преку Својот Дух, Кој живее во вас.
12. И така, браќа, ние не сме му должни на телото, та да живееме по телото;
13. бидејќи, ако живеете по телото, ќе умрете; но, ако преку Духот ги умртвувате +работите на телото, ќе бидете живи.
14. Сите оние, што се управуваат по Духот Божји, се синови Божји;
15. оти вие не примивте дух на ропство, за да бидете во страв, туку Го примивте +Духот на посинувањето, преку Кого велиме: Ава, Оче!
16. Самиот Дух му сведочи на нашиот дух, дека ние сме чеда Божји.
17. А ако сме, пак, чеда, ние сме и наследници Христови, но само ако со Него страдаме, та со Него и да се прославиме.
18. Оти мислам дека страдањата на сегашното време не се ништо спрема славата, која ќе се јави во нас.
19. А и тварите со нетрпение го очекуваат прославувањето на синовите Божји,
20. зашто и тие не ѝ се покорија на суетата доброволно, туку по волјата на Оној, Кој ги покори, а со надеж
21. дека и тие сами ќе се ослободат од ропството на распаѓањето при славното ослободување на синовите Божји.
22. Оти знаеме дека сите созданија заедно со нас воздивнуваат и тажат досега.
23. И не само тие, туку и ние самите, кои го имаме начетокот на Духот, воздивнуваме во себеси, очекувајќи посинување и откупување на нашето тело,
24. бидејќи со надеж се спасивме. А надеж за она, што се гледа, не е надеж, оти, како ќе се надева некој на нешто, што го гледа?
25. Кога се надеваме, пак, на она, што не го гледаме, со трпение го очекуваме.
26. Исто така и Духот нè поткрепува во нашите немоќи; бидејќи не знаеме за што да се помолиме, како што треба, туку Духот Сам посредува за нас со неискажливо воздивнување.
27. А Оној, Кој ги испитува срцата, знае каква е мислата на Духот, бидејќи Он по волјата на Бога посредува за светиите.
28. Знаеме дека на оние што Го љубат Бога и се призвани по Негова волја, сè им врви добро;
29. оти оние, кои ги позна порано, нив и ги определи да бидат слични по образот на Неговиот Син, та Он да биде првороден меѓу многуте еднородни браќа.
30. А оние што ги предопредели, нив и ги повика; и кои ги повика, нив и ги оправда; кои ги оправда, нив и ги прослави.
31. Што да речеме, пак, на ова? Ако е Бог со нас, кој ќе е против нас?
32. Оној, Кој не Го поштеди ни Својот сопствен Син, туку Го предаде за нас сите, како да не ни подари со Него сè?
33. Кој ќе ги обвини избраниците Божји? Бог е, Кој ги оправдува.
34. Кој е, што ќе суди? Христос ли Исус, Кој умре, но уште и воскресна, Кој е од десната страна на Бога, и Кој се застапува за нас?
35. Кој ќе нè одвои од љубовта Божја; тага ли, невола ли, или гонење, глад ли, или голотија, опасност ли или меч?
36. Како што е напишано: „Заради Тебе секогаш нè убиваат; нè сметаат како овци за клање.”
37. Но во сето ова победуваме преку Оној, Кој нè возљуби.
38. Оти сигурно знам дека ни смртта, ни животот, ни ангелите, ни властите, ни силите, ни сегашнината, ни иднината,
39. ни височината, ни длабочината, ниту, пак, некоја друга твар ќе може да нè оддели од љубовта Божја во Христа Исуса, нашиот Господ.
9. Она што порано беа Израилците, а денес тоа го примија и незнабошците, дело е на милоста и волјата Божја.
1. Ви зборувам вистина во името на Христа, не лажам – тоа го сведочи мојата совест преку Светиот Дух,
2. дека ми е многу жал и срцето ме боли постојано;
3. оти повеќе би сакал јас да бидам одвоен од Христа за браќата свои, моите сродници, по плот,
4. кои се Израилци, на +кои и им припаѓа посинувањето и славата и заветите и Законот, и службата кон Бога и ветувањата;
5. нивни се и оците, од нив по плот е и Христос, +Кој е Бог над сите, благословен во веки. Амин!
6. А не е можно зборот Божји да не се оствари: бидејќи +не сите што се од Израилот, се Израилци,
7. ниту се, пак, сите семе Авраамово, за тоа што се негови чеда; но речено е: „Од Исака потомството ќе се нарече со твое име”.
8. Односно, не чедата на телото се чеда Божји, туку чедата на ветувањето ќе се признаат како потомци.
9. Бидејќи зборовите на ветувањето се овие: „Во тоа време ќе дојдам, и Сара ќе има син”.
10. И не само таа, но и Ревека, која наеднаш зачна од Исака, нашиот татко,
11. зашто, уште додека не се беа родиле и не беа направиле ништо добро или лошо за да се знае дека Божјото решение во изборот не е од делата, туку од Повикувачот,
12. ѝ беше речено: „Поголемиот ќе му робува на помалиот”,
13. како што е напишано: „Јакова го возљубив, а Исава го намразив”.
14. Што да речеме пак? Зар има неправда во Бога? Никако!
15. Оти Он му рече на Мојсеја: „Кој е за помилување, ќе го помилувам, и кој е за сожалување, ќе го сожалам”.
16. И така, тоа зависи не од оној, кој пожелува, ниту од оној, кој трча, туку од Бога, Кој милува.
17. Зашто Писмото му вели за Фараонот: „Точно за тоа те издигнав, за да ја покажам над тебе силата Своја и името Мое да биде проповедано по целата земја”.
18. Па така, кого го сака, го милува; кого го сака, го прави жесток.
19. Но ќе ми речеш: „А зошто уште нè кори?” А кој може да се спротивстави на Неговата волја?
20. Ама ти, човеку, кој си, та спориш со Бога? Творението зар ќе му рече на својот мајстор: зошто си ме направил такво?
21. Или, пак, грнчарот – нема ли право над глината, од едно и исто месиво да направи еден сад за честење, а друг за нечесна употреба?
22. Па што, ако Бог, сакајќи да го покаже гневот Свој и да ја јави Својата моќ, со голема
долготрпеливост поднесе некои садови на гневот, приготвени за погибел?
23. Иако Он, за да го покаже богатството на Својата слава над садовите на милосрдноста, +приготвувани од Него за слава,
24. нè помилува нас, кои нè повика не само од Јудејците, туку и од незнабошците,
25. како што и Осиј вели: „Ќе го наречам Мој народ оној, кој не беше Мој народ, и омилена – неомилената”.
26. И на она место, каде што ќе им се рече: „Вие не сте Мој народ; таму ќе бидат наречени синовите на живиот Бог.”
27. А Исаиј извика за Израилот: „Иако е бројот на Израилевите синови колку што е морскиот песок, остатокот само ќе се спаси,
28. оти ќе го заврши делото и ќе реши по правда: Господ ќе го изврши во потполност словото на земјата”.
29. И како што предрече Исаија: „Ако Господ Саваот не беше ни оставил семе, ќе станевме како Содом и ќе заприлегавме на Гомор.”
30. Што да се рече пак? Незнабошците, кои не бараа оправдание, добија оправдание преку верата.
31. И Израилот, кој бараше закон на правдата, не достигна до Законот на правдата.
32. Зошто? Затоа дека бараше не од верата, а од делата на Законот. Оти се сопнаа од каменот за сопнување,
33. како што е напишано: „Еве, го полагам на Сион каменот за сопнување и каменот на соблазан; и секој, кој верува во Него, нема да се посрами”.
10. Израилот гледаше својата правда да ја утврди и поради тоа не најде оправдување кое е од вера.
1. Браќа, желбата на моето срце и на мојата молитва кон Бога е да се спаси Израилот.
2. Јас им сведочам дека тие имаат ревност за Бога, но не по разумот.
3. Зашто, не познавајќи ја правдата Божја и гледајќи да ја воспостават својата правда, тие не ѝ се покорија на Божјата правда,
4. бидејќи свршетокот на Законот е Христос, преку Кого ќе биде оправдан секој што верува.
5. Мојсеј пишува за оправданието од Законот: „Кој ќе го исполни, тој ќе биде преку него жив”.
6. А оправданието на верата вели: „Да не речеш во срцето свое: Кој ќе се возвиси на небото?”, односно да Го симне Христа, –
7. или, „Кој ќе слезе во бездната?”, односно да Го изведе Христа од мртвите!
8. Но што вели Писмото: „Блиску до тебе е словото, во твојата уста и во твоето срце”, односно словото на верата, што го проповедаме,
9. оти, ако со устата Го исповедаш Господа Исуса и со срцето свое поверуваш дека Бог Го воскресна од мртвите, ќе се спасиш;
10. бидејќи со срцето се верува за оправдание, а со устата се исповеда за спасение.
11. Пак и Писмото вели: „Секој, кој верува во Него, нема да се посрами”.
12. Нема разлика меѓу Јудеец и Елин, зашто еден и ист е Господ на сите, богат за сите, кои Го призовуваат.
13. Бидејќи, секој, кој го призове името Господово, ќе се спаси.
14. Но како ќе Го призоват Оној, во Кого не поверувале? Како, пак, ќе поверуваат во Оној, за Кого не чуле? А како ќе чујат без проповедник?
15. И како ќе проповедаат, ако не бидат испратени, како што е напишано: „Колку им се убави нозете на оние, што благовестат мир, кои го благовестат доброто”.
16. Но Благовестието сите не го послушаа. Оти Исаија вели: „Господи, кој поверува во нашето проповедање?”
17. И така, верата доаѓа од слушање, а слушањето – од словото Божјо.
18. Но велам: зар тие не чуја? Напротив, „Гласот им се разнесе по целата земја, и зборовите нивни – до краиштата на вселената”.
19. Пак велам: зар Израилот не разбра? Прв Мојсеј кажа: „Јас ќе возбудам во вас ревност не преку ништожен народ, туку преку неразумен народ”.
20. А Исаија смело рече: „Ме најдоа оние, кои не Ме бараа, им се открив на оние, кои не прашаа за Мене”.
21. За Израилот, пак, вели: „Постојано ги подавав рацете Свои кон народ непослушен и упорен”.
11. Бог не го отфрлил народот Свој. Чудни се патиштата Господови.
1. И така, ви велам: зар Бог го отфрли Својот народ? Никако! Оти и +јас сум Израилец, од семето Авраамово, од коленото Венијаминово.
2. Бог не го отфрли Својот народ, кој однапред Го разбра. Или, пак, не знаете што кажува Писмото за Илија, како тој Му се пожали на Бога од Израилот, велејќи:
3. Господи, ги избија пророците Твои и ги раскопаа жртвениците Твои; јас останав сам, и сакаат да ми ја земат душата.
4. А како му вели Божјиот одговор: „Си оставив седум илјади мажи, кои не ги преклонија колената пред Ваала”.
5. Така е, пак, во сегашно време; остатокот се спаси по избор на благодатта.
6. Но, кога е по благодат, не е по дела; оти благодатта веќе не би била благодат. Ако, пак, е по дела, тоа веќе не е благодат; зашто инаку делото не би било веќе дело.
7. А што? Израилот не го доби она, што го бараше; избраните, пак, го добија, а другите се ожесточија,
8. како што е напишано: „Бог им даде дух што не чувствува: +очи да не гледаат, и уши – да не слушаат, дури до денешниов ден.”
9. И Давид рече: „Трпезата нивна да им биде замка, клопка, сопка и отплата;
10. да им се заматат очите нивни, за да не гледаат, и ‘рбетот нивни да им се превитка засекогаш”.
11. Ви велам пак: зар се сопнаа, за да паднат? Не! Но преку нивното паѓање дојде спасението за незнабошците, за да се возбуди во нив ревност.
12. Ако е, пак, паѓањето нивно богатство за светот, и отпаѓањето нивно богатство за незнабошците, тоа колку повеќе ќе биде обраќањето на нив сите.
13. Вам, на незнабошците, ви велам: до колку сум апостол на незнабошците, јас ја прославувам својата служба,
14. та некако да возбудам ревност во својот род по плот, и некого од нив да спасам.
15. Зашто, ако нивното отфрлање е спасение за светот, тоа какво ли ќе биде нивното примање, ако не воскресение од мртвите?
16. Кога е квасот свет, тогаш свето е и тестото: и ако е коренот свет, свети се и гранките.
17. Ако, пак, некои од гранките се отцепиле, а ти, бидејќи дива маслинка, си се накалемил на нивното место и си станал соучесник на коренот и на маслиновиот сок,
18. затоа не фали се пред гранките. Ако, пак, се фалиш, знај дека ти не го држиш коренот, туку коренот – тебе.
19. Но ќе речеш: се отцепија гранките, за да се прикалемам јас.
20. Добро. Тие преку неверие се отцепија, а ти преку вера се држиш: не мисли за себе високо, туку имај страв.
21. Зашто, ако Бог не ги поштедил природните гранки, гледај та и тебе да не те поштеди.
22. Гледај ја, пак, Божјата благост и строгост: строгост кон отпаднатите, а благост кон тебе, ако останеш во благоста; инаку, +ти ќе бидеш отсечен.
23. Но, тие, ако не останат во неверието, ќе бидат прикалемени, оти Бог е моќен пак да ги прикалеми.
24. Зашто, ако си ти отсечен од природна дива маслинка, и против природата си прикалемен на питома маслинка, тоа тогаш колку полесно оние, природните, ќе бидат прикалемени на својата маслинка.
25. Не сакам, браќа, да не ја знаете таа тајна – за да не бидете горди – дека слепотија на еден дел од Израилот му падна, додека не влезат незнабошците, колку што е потребно,
26. и по таков начин целиот Израил ќе се спаси, како што е напишано: „Ќе дојде од Сион Избавителот и ќе ја отстрани безбожноста од Јакова”.
27. И тоа им е ним завет од Мене, кога ќе ги одземам нивните гревови.
28. Што се однесува до Благовестието, тие се непријатели поради вас; но во изборот тие Му се омилени на Бога заради татковците,
29. зашто Бог нема да се покае за даровите Свои и призовувањето.
30. Како што и вие некогаш бевте непокорни на Бога, а сега сте помилувани, поради нивното непокорство,
31. така и тие се и сега непокорни, поради вашето помилување, та и самите да бидат помилувани.
32. Оти Бог ги затвори сите во непокорство, па сите да ги помилува.
33. О, каква длабочина на богатството, премудроста и знаењето на Бога! Колку се неиспитливи Неговите судови и неиспитливи Неговите патишта!
34. Оти, кој ја позна мислата на Господа? Или, кој Му бил советник?
35. Или, кој однапред Му дал нешто, та и Он да му возврати?
36. Зашто, сè е од Него, преку Него и во Него. Нему слава во веки. Амин!
12. Христијанските правила за живот.
1. Браќа, во името на милоста Божја, ве молам подајте ги телата ваши во жртва жива, света и благоугодна на Бога, и тоа ќе биде вашата духовна служба,
2. и не управувајте се според овој век, туку преобразете се преку вашиот обновен ум, +за да можете да познавате, која добрата, угодна и совршена волја Божја.
3. Зашто, преку благодатта, што ми мене дадена, на секого од вас му кажувам да не мисли повеќе, отколку што треба да мисли; туку мислете скромно според делот на верата, +што Бог на секого му го одмерил.
4. Оти, како што во едно тело имаме многу органи, но сите членови не вршат една иста работа,
5. па така и ние сме едно тело во Христа, а посебно еден на друг сме му органи.
6. Според дадената благодат имаме разни дарови: ако е до пророштво, тогаш нека биде според верата;
7. служба ли, нека служи; учител ли е – нека учи;
8. наставник ли е – нека утешува; дарител ли, нека дарува; управител ли е, нека управува; кој што прави, нека го врши тоа со добра волја.
9. Љубовта нека не биде лицемерна; +отстранувајте се од злото, прилепувајте се кон доброто;
10. еден спрема друг бидете љубезни со братска љубов: натпреварувајте се +во почитувањето еден кон друг.
11. Во усрдноста да не сте мрзливи; духот да ви биде пламенен; служете Му на Господа;
12. бидете радосни во надежта; во маката бидете трпеливи, а во молитвата постојани;
13. помагајте им на светиите во нивните нужди; трудете се да бидете гостопримливи;
14. благословувајте ги оние што ве гонат; благословувајте ги, но не и да ги колнете.
15. Радувајте се со радосните, и плачете со расплаканите!
16. Бидете помеѓу себе едномислени; не мислете за високи работи, туку држете се смирено; не мислете дека сте мудри;
17. и никому не враќајте зло за зло, а размислувајте за тоа што е добро пред сите луѓе.
18. Ако е можно, доколку тоа зависи од вас, бидете во мир со сите луѓе.
19. Не одмаздувајте се, возљубени, за себе, туку дајте му место на Божјиот гнев. Оти е напишано: „Одмаздата е +Моја. Јас ќе отплатувам – вели Господ”.
20. И така, ако непријателот твој е гладен, нахрани го; ако е жеден, напој го; оти, правејќи го тоа, ти ќе му натрупаш жар на главата негова.
21. Не позволувај злото да те победи, туку победи го злото со добро.
13. Потребно е покорување на властите, да се сакаат блиските и да се оди на видело.
1. Секоја душа да им се потчинува на претпоставените власти, +зашто нема власт, што не е дадена од Бога.
2. Затоа, оној што се противи на власта, тој се противи на Божјата наредба. А оние, што се противат, тие ќе паднат под осуда.
3. Затоа, началниците не се страшни за добрите дела, туку за лошите; сакаш ли, пак, да не се боиш од власта, тогаш прави добри дела, па ќе добиеш и пофалба од неа;
4. оти таа е слугинка Божја, за твое добро. Ако, пак, правиш зло, тогаш страхувај, бидејќи тој не носи залудо оружје; тој е служител Божји и со гнев се одмаздува на оној што прави зло.
5. Затоа треба да се покорувате, и тоа не само поради страв, туку и поради совеста своја.
6. Затоа и данок плаќате, оти тие се Божји служители, и со тоа постојано се занимаваат.
7. И така, дајте секому, што сте му должни: кому данок – данок; кому давачка – давачка; кому страв – страв; кому чест – чест.
8. И не должете никому ништо освен да се сакате еден со друг; зашто оној, што го љуби ближниот, го исполнува Законот.
9. Бидејќи заповедите: „Не прави прељуба, не убиј, не кради, не сведочи лажно, не барај туѓо!”, и секоја друга заповед се содржат во овие зборови: „Љуби го ближниот како самиот себеси!”
10. Љубовта не му прави зло на ближниот; и така, љубовта е исполнување на Законот.
11. Па, знаејќи го ова време дека дошол веќе часот, тоа да се разбудиме од сонот, оти спасението е сега поблиску до нас, отколку кога поверувавме.
12. Ноќта помина, а денот се приближи: да ги отфрлиме, пак, сите дела на мракот и да се облечеме во оружјето на светлината.
13. Да одиме чесно како дење – не во срамни гоштавки и пијанство, не во блуд и нечистотија, ниту, пак, во препирка и завист;
14. туку облечете се во Господа нашиот Исуса Христа, и грижата за телото не претворувајте ја во похоти.
14. Како треба да се поднесуваат слабите и да не се соблазнуваат браќата.
1. Слабиот во вера примајте го без расправии за мислењата,
2. оти некој верува дека може да јаде сè, а немошниот јаде зелје.
3. Кој јаде, нека не го укорува оној, што не јаде; и кој не јаде, нека не го осудува оној, што јаде, бидејќи Бог го примил.
4. Кој си ти што му судиш на туѓ слуга? Пред својот господар тој стои или паѓа. Но ќе биде исправен, зашто Бог е моќен да го исправи.
5. Така, еден разликува ден од ден, а друг сите денови ги смета еднакви. Секој нека остане уверен во својата мисла.
6. Оној, што ги разликува деновите, ги разликува за Господа; и кој не ги разликува деновите, за Господа не ги разликува. Кој јаде, за Господа јаде, зашто Му благодари на Бога; и кој не јаде, за Господа не јаде, и Го фали Бога.
7. Зашто никој од нас не живее за себеси и никој не умира за себеси;
8. туку, живееме ли – за Господа живееме, умираме ли – за Господа умираме; според тоа – живееме ли, умираме ли – Господови сме.
9. Бидејќи Христос затоа и умре и воскресна и оживе, за да господари и над мртвите и над живите.
10. А ти, зошто го осудуваш братот свој! Или ти, што го укоруваш братот свој? Зашто сите ќе застанеме пред судот Христов.
11. Оти е напишано: „Жив сум Јас, вели Господ, пред Мене ќе се преклони секое колено и секој јазик ќе Го исповеда Бога”.
12. И така, секој од нас ќе одговара пред Бога за себе.
13. Затоа, пак, да не судиме еден друг, а подобро судете за тоа – на брата си да не му поставувате сопка или соблазан.
14. Знам и уверен сум преку Господа Исуса Христа дека нема ништо нечисто само по себе; освен кога некој мисли дека е нешто нечисто, за него тоа е нечисто.
15. А ако, пак, братот твој е огорчен поради јадење, ти веќе не постапуваш според љубовта. Не погубувај го со своето јадење оној, за кого Христос умре.
16. Гледајте да не се хули на вашето добро.
17. Оти царството Божјо не е јадење или пиење, туку правда и мир и радост во Светиот Дух.
18. Зашто, оној кој Му служи на Христа со овие работи, тој Му е угоден на бога и мил на луѓето.
19. И така, да го бараме она, што служи за мир и +заемно подобрување еден на друг.
20. Поради јадење не уривај го делото Божјо. Сè е чисто, а тешко е за оној човек, кој јадејќи се соблазнува;
21. подобро е да не јадеш месо, да не пиеш вино и да не правиш ништо, од кое братот твој се сопнува, или се соблазнува, или, пак, слабее.
22. Имаш ли вера? Имај си ја за себе пред Бога. Блазе на оној, кој не се осудува себеси за она што нашол дека е добро.
23. А кој се сомнева, ако јаде, осуден е; зашто не јаде со вера; а сè што не е според верата, грев е.
24. А на оној, Кој може да ве утврди според моето благовестие и проповедта за Исуса Христа, според откровението на тајната што е замолчувана досега од вечни времиња,
25. а објавена сега, преку Писмата пророчки, и по заповед на вечниот Бог известена на сите народи поради покорност на верата,
26. односно на Единиот премудри Бог, а преку Исуса Христа, нека е слава во сите векови. Амин!
15. Да се поднесува слабоста на послабите и да се живее во христијанска слога. Благодат од Евангелието преку апостолите.
1. Ние силните должни сме да ги поднесуваме немоштите на слабите, и да не угодуваме на
себеси:
2. секој од вас должен е на својот ближен да му угодува во доброто за поука.
3. Оти и Христос не угоди на Себеси, па како што е напишано: <Хулењата на оние, што Те хулеа, паѓаа врз Мене”. 4. А сè, што беше порано напишано, за наша поука беше напишано, та преку трпението и преку утехата од Писмата да имаме надеж. 5. А и Бог на трпението и утехата да ви даде да бидете во едномислие помеѓу себе, според примерот на Христа Исуса, 6. та еднодушно и со една уста да Го славите Бога и Отецот на нашиот Господ Исус Христос. 7. Затоа примајте се еден со друг, како што и Христос ве прими за славата Божја. 8. Но велам дека Исус Христос стана слуга на обрезанието поради Божјата вистина, за да ги потврди ветувањата, дадени на татковците, 9. а, пак, незнабошците да Го прослават Бога за Неговата милосрдност, како што е напишано: „Затоа Те прославувам, Господи, меѓу незнабошците и ќе Го воспеам Твоето име”. 10. И пак е речено: „Развеселете се, незнабошци, со Неговиот народ < 11. И пак: <Фалете Го Господа сите незнабошци, и прославете Го, сите народи!” 12. Исаија, исто така вели: „Ќе постои коренот Јесеев и Издигнатиот од него ќе владее над народите; на Него ќе се надеваат народите.” 13. А Бог на надежта нека ве исполни со секаква радост и мир во верата, та преку силата на Светиот Дух вашата надеж да се преумножува. 14. И јас сум уверен за вас, браќа мои, дека и вие сте полни со благост, исполнети со секакво разбирање, та можете да се поучувате еден со друг. 15. Но ви пишав, браќа, нешто малку послободно, за да ви напомнам за дадената ми од Бога благодат, 16. за да Му бидам слуга на Исуса Христа меѓу незнабошците и свештенодејствено да го извршувам Божјото Благовестие, та +приносот од незнабошците, осветен од Светиот Дух, да биде благопријатен. 17. И така, со тоа можам да се пофалам во Исуса Христа кај Бога, 18. оти не смеам да речам ништо, што не го извршил Христос преку Мене, за да станат и незнабошците послушни на верата, со слово и дело, 19. со силата на знаци и чуда, со силата на Божјиот Дух, така што Благовестието Христово го распространив од Ерусалим и неговата околина дури до Илирик. 20. И така, се погрижив да го проповедам Евангелието не таму, каде што името Христово беше веќе извесно, за да не ѕидам врз туѓ темел, 21. а како што е и напишано: „На оние, на кои не им се јави за Него, ќе видат; и оние што не беа чуле, ќе узнаат”. 22. Токму тоа многупати ме попречуваше да дојдам при вас. 23. Сега, пак, бидејќи немам веќе такво место во овие земји, а од многу години наваму копнеев да дојдам при вас, 24. ако тргнам за Шпанија, ќе дојдам кај вас. Оти, преминувајќи таму, се надевам да ве видам и натаму вие да ме испратите, откако најнапред се порадувам на вас. 25. А сега одам во Ерусалим, за да им послужам на светиите, 26. зашто Македонија и Ахаја благоволија да дадат некаков принос за бедните светии во Ерусалим. 27. Благоволија, па и должни им се. Бидејќи, ако незнабошците станаа соучесници во нивните духовни блага, тоа тие се должни и ним да им служат со материјални блага. 28. А откако ќе го направам ова и им го запечатам овој плод, низ вашите места ќе заминам за Шпанија. 29. А знам дека, кога ќе дојдам при вас, ќе дојдам со полн благослов на Христовото Евангелие. 30. Браќа, ве молам поради нашиот Господ Исус Христос и поради љубовта на Духот, помагајте ми со своите молитви кон Бога за мене, 31. за да се избавам од оние што не веруваат, кои се во Јудеја, и службата моја во Ерусалим да им биде благопријатна на светиите: 32. та радосен да дојдам при вас со Божјата волја и да се успокојам со вас. 33. А Бог на мирот нека биде со сите вас. Амин!
16. Препорака на Фива и поздрави. Потребно е чување од заводници. Поздрави од Коринт.
1. Ви ја препорачувам Фива, нашата сестра, која е слугинка при црквата во Кенхреа:
2. примете ја во Господа, како што им прилега на светии, и помогнете ѝ во она, во што ќе има потреба од вас, бидејќи и таа беше помошница на мнозина и на мене самиот.
3. Поздравете ги Прискила и Акила, моите сотрудници во Христа Исуса,
4. кои за мојата душа ја положија својата глава; ним не само јас им благодарам, туку и сите цркви од незнабошците и нивната домашна црква.
5. Поздравете го мојот возљубен Епенет, кој е првенец во Христа во Ахаја.
6. Поздравете ја Маријам, која многу се грижеше за нас.
7. Поздравете ги Андроника и Јунија, моите сродници и созатвореници, кои се прочуени меѓу апостолите и кои уште пред мене поверуваа во Христа.
8. Поздравете ми го саканиот во Господа Амплија!
9. Поздравете го нашиот сотрудник во Христа Урбана и саканиот Стахија!
10. Поздравете го испитаниот во Христа Апелија! Поздравете ги верните од домот Аристовулов!
11. Поздравете го мојот сродник Иродион! Поздравете ги домашните на Наркис, кои веруваат во Господа.
12. Поздравете ги Трифена и Трифоса, кои се грижат за Господа. Поздрвете ја почитуваната Персида, која многу се погрижи за Господа.
13. Поздравете го избраниот во Господа Руф, како и неговата и моја мајка!
14. Поздравете ги Асинкрита, Флегонта, Ерма, Патрова, Ермија и браќата со нив!
15. Поздравете ги Филолога и Јулија, Ниреја и неговата сестра, и Олимпана и сите со нив светии!
16. Поздравете се еден со друг со свет целив! Ве поздравуваат сите цркви Христови!
17. Ве молам, браќа, пазете се од оние, кои предизивикуваат расцепи и соблазни против учењето, кое сте го научиле, и клонете се од нив!
18. Зашто таквите не Му служат на нашиот Господ Исус Христос, туку на стомакот свој, и со слатки и ласкави зборови ги измамуваат срцата на простодушните.
19. Вашата послушност во верата на сите им е позната: затоа јас се радувам за вас, но сакам да бидете мудри во доброто и прости во злото.
20. А Бог на мирот наскоро ќе го сотре сатаната под нозете ваши. Благодатта на нашиот Господ Исус Христос нека биде се вас. Амин!
21. Ве поздравуваат мојот сотрудник Тимотеј, и моите сродници Луциј, Јасон и +Сосипатар.
22. Ве поздравувам во Господа и јас Терциј, кој го напиша ова послание.
23. Ве поздравува Гај, мој и на целата црква домаќин. Ве поздравува +Ераст, градскиот благајник и братот Кварт.
24. Благодатта на нашиот Господ Исус Христос нека биде со сите вас. Амин!